Schrijver en dichter Mieke van Zonneveld werd op haar 21e getroffen door acute leukemie. Over haar ervaringen, balancerend op het randje van de dood, schreef ze een essay. Ze beschrijft erin hoe tijdens haar ziekte de dagelijkse versluiering wegviel en hoe ze zich soms zelfs wonderlijk gelukkig voelde. Maar na de ziekte kwam de psychische klap. Waar ze als klein meisje smulde van de rijke taal in de Bijbel, werd haar geloof nu meer een zoektocht: 'Ik schreef zelfs een soort dreigbrief aan God.' Toch bleef de Bijbelse taal haar troosten: 'Ik geloof meer in genade dan voor mijn ziekte. Er is iets warmers in mijn geloof gekomen.'