De twee 'Sonates voor klarinet en piano Op. 120' van Johannes Brahms ontstonden in 1894. Zij zijn enigszins door Mozart geïnspireerd en in geen van beide sonates treft men een 'echt' langzaam deel aan. Brahms schreef deze stukken voor de violist en klarinettist Richard Mühlfeld [1856-1907], die in het orkest van de Hertog van Meiningen speelde en vanaf de jaren '70 van de 19e eeuw een grote reputatie verwierf. Hij maakte een internationale carrière en introduceerde Brahms' klarinetkwintet in 1892 in London. De sonates vormen de laatste instrumentale composities van Brahms. De 'Sonate Op. 120 nr 2 in Es' bestaat uit drie delen. Het 'Allegro amabile' is ontspannen en ongedwongen en contrasteert zeer fraai met het 'Alegro molto apassionato'. De finale [Andante con moto-Allegro] biedt een klassieke afsluiting met een zestal variaties op een volksachtige melodie, waarbij de klarinet en de piano met elkaar in een dialoog kunnen wedijveren. Henk de Graaf, klarinet, Daniël Wayenberg piano